De Giro Stelvio loopt door drie landen, te beginnen en te eindigen in Oostenrijk daarna door Zwitserland en vervolgens door Italië. De trip heeft een letterlijk en figuurlijk hoogtepunt met de beklimming en overnachting op de legendarische Stelvio (2758m).
Drielanden etappe: Oostenrijk, Zwitserland en Italië
Voor deze fantastische Giro Stelvio hadden zich 18 dappere mannen aangemeld die begeleid werden door drie Vasa gidsen en een chauffeur. Tijdens de eerste briefing aan de vooravond voor vertrek was het nog de vraag of de beruchte Uina Schlucht beklommen kon worden vanwege het weer.
De volgende dag bleek het weer goed genoeg te zijn om door de Uina Schlucht te gaan. Een kleine groep wilde echter liever de route langs S-Carl rijden. Zo vertrokken twee groepen voor de tocht door de Schlucht en een andere voor de route langs S-Carl.
Na nog geen twee kilometer moest de reservefiets er al aan te pas komen, Marcel zijn remmen functioneerde niet naar behoren waardoor hij verder moest op een Ghost fiets. ’s Avonds bij aankomst in Mustair had Robert het euvel al weer snel verholpen waardoor Marcel de rest van de week gewoon verder kon fietsen op zijn eigen fiets.
Livigno: het mountainbikemekka van de Alpen
De volgende dag stond de eerste koninginnenrit van de week op het programma, die naar Livigno. De route gaat door het Val Mora dal naar de Passo di Val Trela. De blauwe groepen waren zo op elkaar ingespeeld en aan elkaar gehecht dat die onafscheidelijk van elkaar waren. Het was gezellig wanneer het kon en werd met volle concentratie gereden wanneer het moest.
Bij aankomst in Livigno hadden we geluk, het originele hotel bleek gesloten maar gelukkig nodige de eigenaar van het hotel ons uit in zijn andere gloednieuwe 4-sterren hotel. Hier werd genoten van de luxe, de wellness en van een heerlijk diner.
Charmante receptionistes en heerlijk eten in Bormio
De route van dag 3 ging over de Carisello (2800m), de Passo die Foscango (2300) en de hoogtetrail boven Livigno, tussendoor werd er genoten van een welverdiende lunch in de ‘Lateria’ van Livigno. In Bormio werden we ontvangen door Wim en charmante receptionistes. Een aantal lieten zich verwennen met een massage, andere genoten van de sauna en de rest genoot van een herstellende Weizen in de tuin van het hotel.
Tijdens de vierde etappe werd er als één grote groep naar het dal van de Rifugio Pizzini gereden. De mountainbikers voelde de benen maar begonnen ook te wennen aan het terrein, de hoogte en de steile beklimmingen en werden eigenlijk alleen maar beter.
De twee moedige GPS’ers, Jeroen en Joris, maakte er een monsterlijke rit van met maar liefst 2700 hoogtemeters en vele kilometers, chapeau!
Lammergieren en braadworsten
Op vrijdag werd er koers gezet naar het dak van de Giro, de Stelvio. Deze werd natuurlijk niet beklommen via de weg maar juist onverhard via de Torri di Fraele en oude oorlogswegen uit van de eerste wereldoorlog. Het zou een dag worden met vooral klimmende kilometers maar dat deerde de mountainbikers niet, want er werd ondanks het afzien genoten van de natuur en het avontuur.
Op het hoogste punt aangekomen vloog er een lammergier boven het peloton op zoek naar een prooi, die vond hij niet in het peloton want iedereen was vol leven, energie en euforie door de geleverde prestaties.
Aan de andere kant waren de renners wel uitgehongerd door het vele klimwerk maar gelukkig wachtte op de top van de Stelvio Ernst’l met zijn wereldberoemde braadworsten. Vermoeid kwam men boven op de Stelvio verlangend naar zon heerlijke braadworst van Ernst’l en nadat deze verorberd was reed men naar het hotel op 2750 meter hoogte.
Bubbels en sterke verhalen
De dalende kilometers hield men tegoed voor de zesde en laatste etappe. Op 2 haarspeldbochten na werden alle 48 bochten van de Stelvio afgedaald, dat gebeurde in een rap maar gecontroleerd tempo.
Een aantal rode bikkels en uiteraard de twee GPS’ers beklommen de klim naar de Furkelhutte op eigen (been) kracht. De andere spaarde de energie en namen de stoeltjeslift, wat overigens nog best een uitdaging bleek te zijn omdat je je fietst zelf moest vasthouden.
Na een enerverende afdaling kwam het hele gezelschap aan in Glurns waar men genoot van een pasta alvorens aan te vatten met de laatste klim van de week terug naar Nauders. In Nauders stond de prosecco koud, er werd geproost, elkaar omhelst en er werden vooral sterke (mountainbike) verhalen verteld.
Het was een onvergetelijke week! Beste mountainbikers bedankt.
Wil jij de Giro Stelvio in 2017 fietsen? Bekijk de website voor meer informatie:
> Informatie Giro Stelvio <
